Newport '58: Een Babylonische spraakverwarring

 De voorbereidingen van de International Youth Band voor Newport 1958  
Marshall Brown: Te emotioneel en te nerveus om een band te leiden (Uitspraak: Ruud Jacobs).  
Hans Koert

Terug in de VS begon Marshall Brown de leden van zijn band te selecteren. Eerder stelde ik al de leden van de band voor: de kopersectie, de rietblazers,  en de ritmesectie. 

Alle bijdragen m.b.t. Ruud Jacobs' debuut op Newport 1958 met The International Youth Band vind je op mijn linken site.

In juni 1958 keerde Marshall Brown terug naar Europa om in Brussel de leden van de band te verwelkomen tijdens een eerste informele ontmoeting. Zeventien musici waren uitgezocht en veertien daarvan stonden klaar op het vliegveld Zavetem bij Brussel: Palle Bolvig uit Denemarken, Roger Guerin uit Frankrijk, Dusko Gojkovic uit voormalig Joegoslavië, José Manuel Magelhais uit Portugal, Christian Kellens uit België, Kurt Jarnberg en Bernt Rosengren uit Zweden, de Oostenrijkers Erich Kleinschuster en Hans Salomon, Albert Mangelsdorff uit Duitsland, Ronnie Ross uit Engeland, de onlangs overleden Zwitserse pianist George Gruntz, Gilberto Cuppini uit Italië en onze eigen Ruud Jacobs.

Vliegveld Zavetem, dat in juli 1958 officieel geopend werd

 Ruud herinnerde zich dat hij vanuit Schiphol naar Zavetem vloog, het nieuwe vliegveld dat net voor de Wereldtentoonstelling van Brussel gereed gekomen was en op 5 juli 1958 officieel geopend zou worden. De Poolse saxofonist Jan Wroblewski had per ongeluk een eerder vliegtuig genomen en de Spaanse altsaxofonist Wladimiro Zabache had de aansluitingen richting Brussel gemist …..  Gabor Szabo zou zich pas in New York bij de groep voegen – deze Hongaarse gitarist woonde als politiek vluchteling in de VS.  De vlucht naar New York verliep, met enkele tussenstops, voorspoedig, herinnert Ruud zich.

 Tony Scott ( bron: Rhythme nº 98 (1957))

De aankomst was vroeg in de ochtend op het vliegveld Idlewild van New York, waar ze een ontmoeting met de pers zouden hebben.  

Groot was de verrassing toen ze de vliegtuigtrap afdaalden en verwelkomd werden door het Tony Scott Quintet ... Ruud kende Tony goed, omdat ze hem (met Pim Jacobs aan de piano en Wessel Ilcken op slagwerk) een jaar eerder hadden begeleid tijdens verschillende concerten, waaronder een middagoptreden in Concordia in Bussum (april 1957). Tony had de maand ervoor in de Black Pearl in New York City opgetreden met zijn kwintet, met o.a. trombonist Jimmy Knepper en gitarist Kenny Burrell. Marshall Brown herinnerde dat de groep van Tony Scott, die toch gewend was tot in de kleine uurtjes te spelen, zich had moeten haasten om op tijd te zijn om de bandleden welkom te heten op dit unearthly hour of 5 a.m. …  to make it in time to blow them in.

 Ruud Jacobs in New York 1958 ( foto: Ruud Jacobs archief)

Ze werden ondergebracht in het Beverly Hotel (NYC) en de repetities startten meteen serieus …. De musici kregen nieuwe instrumenten gesponsord door C.G. Conn Musical Instruments - Ruud Jacobs niet, die had zijn eigen bas meegenomen, die een paar jaar later door niemand minder dan Paul Chambers overgenomen zou worden.

Dusko met Dizzy

Marshall Brown presenteerde de arrangementen. De orkestleden hadden die nog niet gezien. De verschillende landen van herkomst van de leden van de band zorgden meteen voor allerlei communicatieproblemen en met handen en voeten en via via lukte het communiceren, zij het met moeite. Dusko Gojkovic bleek zich te ontpoppen als een welkome intermediair, als tolk tussen Marshall Brown en de bandleden omdat hij zeven talen sprak …. waaronder Engels. Marshall Brown herinnerde: I finally realized what a titanic job it was going to be to get this band ready to play at Newport. (= Ik realiseerde me dat het een flinke klus zou worden om deze band klaar te stomen voor Newport.)  

Bernt Rosengren

At the first rehearsal, I spent 20 minutes getting across to the members that I wanted them to go back to letter B in the arrangement. (Tijdens de eerste repetitie had ik al twintig minuten nodig om ze aan het verstand te brengen dat we in het arrangement teruggingen naar letter B).
De repetities waren gepland tussen negen uur ‘s ochtends en elf uur ‘s avonds, herinnerde de Zweedse tenorist Bernt Rosengren zich …. Lange dagen met af en toe korte onderbrekingen om wat te eten.( Repetitionstiden var mellan 9 på morron till 11 på kvällen med korta uppehåll för mat.). Marshall Brown leek niet erg geïnteresseerd in de individuele musici:  Han behandlade oss på ett vidrigt överlägset sätt, precis som smågrabbar, och ändå var det inte precis direkta yngligar i orkestern. Flera ava medlemmarna var ju över 30 år .... (=  Hij deed erg uit de hoogte en kleineerde ons regelmatig, als waren we kinderen, terwijl verschillende  musici  toch al boven de dertig waren).(bron: Estrad april 1959)

Marshall Brown (1958)

Ruud Jacobs herinnerde zich die eerste dagen: Inderdaad viel 't de eerste dagen niet mee. Je kende geen van je kollega's (sic), 't land overrompelde je en de repetities van 't orkest waren nogal strubbelig.  Het communicatieprobleem was één van de redenen, gaf hij aan.  Lag dat aan die spreekwoordelijke Babylonische spraakverwarring? wilde Pieter Sweens van Rhythme, Maandblad voor Jazz-, Dans-, en Amusementsmuziek (sep.-okt. 1958) weten. Ten dele, legde Ruud uit ....  

John La Porta (bron: Berklee)

Maar de hoofdoorzaak was Marshall Brown, een man die eigenlijk te emotioneel en te nerveus is om zo'n orkest te leiden. Ik kan me voorstellen dat sommige musici daar heftig op reageerden, maar ik kan me ook Brown's gevoelens indenken. En later? Wel, na een paar dagen was dat over. Ruud herinnerde dat de arrangementen tegen vielen ….., maar 't orkest klonk na enkele keren erg goed. Omdat hij geen erg goede lezer was kreeg hij veel hulp van Bernt Rosengren, waarmee hij samen oefende. Bernt, overigens, liet zich ook negatief uit over de arrangementen: Till råga på allt var arrangementen rent ruskiga, specieltt dom av John La Porta. ( =  En bovenal, de arrangementen, vooral die van John La Porta, waren een zootje.)
In de loop van de drie weken, dat de groep werd klaargestoomd voor Newport, waren er meer wrijvingen tussen de organisatie en de bandleden; daarover  een volgende keer meer.  (wordt vervolgd).

Alle bijdragen m.b.t. Ruud Jacobs' debuut op Newport 1958 met The International Youth Band vind je op mijn linken site.

Met dank aan Stephan Veil, Ruud Jacobs en Jørgen Larsen voor hun hulp.

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Volg de Keep (it) Swinging blog via Facebook (groep) of Facebook (pagina) of vraag de maandelijkse nieuwsbrief.

Eindelijk was het zover ...... het Newport-avontuur ging beginnen - Veertien jonge Europese jazzmuzikanten, waaronder onze eigen Ruud Jacobs, stonden, juni 1958, op vliegveld Zavetem bij Brussel klaar om de grote reis te aanvaarden. Iedereen had er zin in om het "te gaan maken" in Newport aan de andere kant van de oceaan, maar al na een paar dagen viel het vies tegen ......  Newport 1958: Een Babylonische spraakverwarring. Keep (it) Swinging  volgt de eerste repetitiedagen van The International Youth Band aan de vooravond van hun optredens tijdens het Newportfestival 1958.

 Retrospect
Keep Swinging (old) Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions